İşçinin Çalışmasının Boşta Geçen Süre Tazminatına Etkisi Hakkında

Y.22.H.D. 2016/10743 E. 2017/23094 K. 26/10/2017 Tarih

ÖZET : 4857 sayılı İş Kanunu’ nun 21.maddesinin 3.fıkrasında, “Kararın kesinleşmesine kadar çalıştırılmadığı süre için işçiye en çok 4 aya kadar doğmuş bulunan ücret ve diğer hakları ödenir.” hükmü mevcut olup, bu hüküm fıkrasında geçen “en çok 4 aya kadar” ibaresi hakime takdir hak ve yetkisi bahşetmemekte, kararın kesinleşme süresine göre belirlenecek azami ücret ve hakların sınırını göstermektedir.

DAVA VE KARAR : Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin işveren tarafından feshedildiğini, feshin haksız olması gerekçesi ile mahkemece davacının işe iadesine karar verildiğini ve bu kararın Yargıtay incelemesinden geçerek onandığını, bunun üzerine davalı şirkete gönderilen ihtarname ile müvekkilinin işe başlatılması ve işe başlatılacağı tarih itibarı ile aylık net ücretinin ne kadar olacağının belirtilmesinin istendiğini, davalı şirket tarafından işbaşı taleplerinin kabul edildiğinin, eski görev yeri A.Cam projesine hizmet verilmediğinden aynı şart ve koşullarda hizmet verilen S. Sünger ve Petrol Ürünleri San. ve Tic. A.Ş.’de işe başlatılmasına karar verildiğinin bildirildiğini, müvekkilinin haricen öğrendiği bir bilgiye göre S. Sünger’deki çalışma şartlarının, sosyal hak ve imkanlarının farklı olduğunu, bu sebeple müvekkilinin işe başlamadığını belirterek kıdem ve ihbar tazminatı, işe başlatmama tazminatı ve boşta geçen süre alacağı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.

Davalı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin asıl işveren A.Cam A.Ş. tarafından davacının da görev yaptığı güvenlik hizmet sözleşmesinin süresinden önce feshedilmesi nedeni ile sona erdiğini, geçerli neden ile iş sözleşmesi sona eren davacının kıdem ve ihbar tazminatı dahil tüm hak ve alacaklarının ödendiğini, davalı şirket tarafından davacının tekrar işe davet edildiğini, ancak davacının işe başlamadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.

Mahkeme, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

Karar taraflar vekillerince temyiz edilmiştir.

1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının boşta geçen süre alacağının miktarı noktasındadır.

4857 sayılı İş Kanunu’ nun 21.maddesinin 3.fıkrasında, “Kararın kesinleşmesine kadar çalıştırılmadığı süre için işçiye en çok 4 aya kadar doğmuş bulunan ücret ve diğer hakları ödenir.” hükmü mevcut olup, bu hüküm fıkrasında geçen “en çok 4 aya kadar” ibaresi hakime takdir hak ve yetkisi bahşetmemekte, kararın kesinleşme süresine göre belirlenecek azami ücret ve hakların sınırını göstermektedir. Nitekim, kanunkoyucu anılan kanunun 20.maddesinin 3.fıkrasında da işe iade davalarının mahkemece iki ay içinde sonuçlandırılmasını, Yargıtay tarafından da bir ay içinde kesin olarak karar verilmesini öngörmüş, buna bağlı olarak takip eden 21.maddede böyle bir düzenleme yapmıştır.

Dosya içeriğine göre; mahkemece davalının davacıyı işe davetinin samimi olmadığının kabulü yerindedir. Ancak mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının davalı işyerinden çıktıktan sonra başka bir işyerinde çalışması bulunduğunu, buna göre boşta kaldığı sürenin dikkate alınacağı belirtilerek boşta geçen süre alacağı hesaplanması hatalıdır. Dairemiz kabulüne göre davacının işveren feshinden sonra boşta geçen süre içinde başka bir işveren nezdinde çalışmış ve bu işten gelir elde etmiş olması, işverenin dört aya kadar ücret ve diğer hakları ile ilgili yükümlülüğünü ortadan kaldırmaz.  Bu durumda, boşta geçen süre için geçersiz sayılan fesih tarihinden sonraki dört aylık ücret ve diğer hakların hesaplanması gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.

HÜKÜM : Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 26/10/2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.